تعیین جابجایی های نسبی بین طبقه ای در سطوح عملکرد مختلف سازه در ساختمان های فلزی مهاربندی شده مرسوم شهر مشهد

زلزله یکی از مهمترین پدیده های طبیعی است که تحقیقات فراوانی به خصوص در سالیان اخیر، برای شناخت، کمی سازی و نحوه مقابله با آن انجام شده و همچنان نیز در حال انجام است. از ابتدای قرن بیستم، زمین لرزه باعث کشته شدن ده ها میلیون نفر شده است. کشور ایران نیز واقع در یکی از زلزله خیزترین مناطق دنیا بوده به طوری به علت خطر بالا از یک سو و نیز ضعف و کاستی های موجود در طراحی و اجرای واحدهای مسکونی در بیشتر مناطق شهری و روستایی از سوی دیگر، میزان آسیب پذیری بسیار زیاد می باشد. شهر مشهد، دومین شهر بزرگ ایران بخاطر وجود گسل های شناخته شده، در منطقه با خطر نسبی زیاد قرار دارد، لذا تامل و تحقیق در مسائل مرتبط با خطر زلزله یکی از ضروریات تحقیقاتی می باشد. از آنجا که عملکرد واقعی ساختمان ها در زلزله از یک طرف به خصوصیات ذاتی زلزله و از طرف دیگر به خصوصیات سازه موردنظر مربوط می باشد، بیشتر تحقیقات در این دو حوزه انجام می-گیرد. مطابق دستورالعمل بهسازی لرزه ای، قرارگیری ساختمان در یک سطح عملکرد خاص، مطابق با مقدار مشخصی از جابجایی های نسبی بین طبقه ای اتفاق می افتد. لذا این مقادیر می-توانند مبنایی برای تعیین آسیب پذیری ساختمان ها باشند. این پژوهش با تمرکز بر خصوصیات سازه های موجود، به تعیین سطوح جابجایی نسبی متناسب با سه سطح عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه، ایمنی جانی و آستانه فروریزش، با بررسی ساختمان های ساخته شده در چند سال اخیر، نمونه هایی از ساختمان های فلزی با مهاربند فلزی در مشهد پرداخته و مقادیر نظیر را پیشنهاد نموده است. بر اساس این مطالعه، مقادیری از جابجایی نسبی بین طبقه ای برای این گونه از ساختمان ها، پیشنهاد شده و با مقادیر توصیه شده در دستورالعمل های fema و hazus مقایسه شده است. این پژوهش ضمن بررسی ادبیات فنی مرتبط، در گام اول به بررسی دسته های مختلف ساختمانی موجود در سطح شهر پرداخته و سپس، با انتخاب 9 نمونه با انجام تحلیل های استاتیکی غیرارتجاعی و به کمک نرم افزار abaqus، منحنی رفتاری سازه ها را بدست آورده و پارامترهای مورد نیاز برای رفتار دوخطی قاب های نمونه و همچنین مقادیر جابجایی های نسبی بین طبقه ای نظیر سه سطح عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه، ایمنی جانی و آستانه فروریزش را ارائه داده است.